فرمت فایل: ورد - Word
( قابلیت ویرایش
تعداد صفحه : 21
مواد رادیواکتیو. مواد رادیواکتیو از اتم های ناپایداری تشکیل می شوند که تجزیه می شوند و انرژی سطح بالایی به نام تابش رادیواکتیو را آزاد می کنند این اتمها نهایتا عناصر جدیدی را تشکیل می دهند. سه نوع تابش رادیواکتیو وجود دارد که ذرات آلفا ، ذرات بتا ، و پرتوهای گاما خوانده می شوند. اطلاعات اولیه: پرتو آلفا (دو پروتون و دو نوترون): جرم چهار واحد اتمی (a.m.u) و بارالکتریکی مثبت در پرتو بتا (الکترونهای سریع): جرم ناچیز و بارالکتریکی منفی یک و پرتو گاما (موج الکترومغناطیسی): بدون جرم و بدون بار (مثلا انرژی خالص) تاریخچه: حدود اواخر قرن نوزدهم اکثر دانشمندان بر این عقیده بودند که تمام مسائل عمده فیزیک حل شده اند ، به غیر از چند مورد جزئی برای قطعیت دادن به برخی نظریه های ضروری بود. در سال 1895 ، رزتگن اشعه ایکس را کشف کرد. این اشعه نخست در معاینات پزشکی به کار رفت و بعدها برای بررسی ساختمان اساسی مواد مورد استفاده قرار گرفت چند ماه بعد ماری کوری این پدیده جدید را رادیو اکتیو نامید. او و شورش پی یر کوری ، همچنین پولونیم (po ، فلز ضعیف) و رادیم (Ra ، فلز قلیایی خاکی) را کشف کردند. ماری کوری نخستین کسی بود که از اصطلاح «رادیواکتیو» برای موادی که فعالیت الکترومغناطی قابل توجه دارند استفاده کرد. خاصیت رادیواکتیویته این دو عنصر جدید از اورانیم بیشتر بود. سیر تحولی و رشد: ماری کوری تحقیق خود را با جستجوی کاربردهای پزشکی رادیواکتیو ادامه داد. و قدرت تشعشع ترکیبات اورانیم را اندازه گرفت و تحقیق خود را به عناصر دیگر از جمله توریم ، گسترش داد. در سال 1934 میلادی زوج ژولیو- کوری رادیواکتیویته مصنوعی را کشف کرد. ماری کوری پی یر کوری همراه با فیزیکدان فرانسوی هانری بکرل (1908-1852 م) مدل دیوی انجمن سلطنتی انگلستان و جایزه نوبل را در فیزیک
« پرداخت آنلاین و دانلود در قسمت پایین »
مواد رادیواکتیو سه نوع تابش دارند α، β و γ. ذرات منتشر شده از مواد رادیو اکتیو. تابش α دارای ذرات آلفا متشکل از دو پروتون و دو نوترون است. این ذره دارای بار الکتریکی ۲+ است و وقتی نزدیک یک اتم می شود تحت تاثیر میدان الکتروستاتیکی اتم را یونیزه می کند. ذره α همچنین می تواند الکترون را به مدار بالاتر منتقل کرده و اتم را برانگیخته کند.
به پدیده ای که در مواد رادیواکتیو که دارای هسته های ناپایدار و پرتوزا هستند، رخ می دهد و با تابش پرتوهای رادیواکتیو به هسته های پایدار تبدیل می شوند، رادیواکتیویته می گویند. در این فرآیند با گذشت زمان ماده اولیه از بین رفته و به هسته های کوچک تر تبدیل می شوند.
واپاشی هسته‌ای. واپاشی هسته‌ای (فروپاشی هسته‌ای)، فرایندی‌ست که در هستهٔ اتم‌های ناپایدار پرتوزا رخ می‌دهد و پرتوهایی تولید می‌کند که به آن‌ها پرتوهای رادیواکتیو می‌گویند. در اثر ...
6 آذر 1402. رادیو اکتیو یک پدیده فیزیکی است که در پرتواکتیویته هسته‌ای اتفاق می‌افتد. وقتی هسته‌ی یک عنصر شیمیایی از یک جرم آزاد ماده‌ی زیر اتمی به جرم آزاد بالاتری تبدیل می‌شود، پرتواکتیویته ایجاد می‌شود. این پرتواکتیویته ممکن است شامل پرتوهای آلفا، بتا، گاما و نوترونی باشد که به دلیل وجود اضافه‌ی انرژی در هسته، از آن ارسال می‌شوند.
مواد رادیواکتیو دارای یک هسته اتمی ناپایدار هستند که به طور خود به خود تجزیه می شود و در این فرآیند پرتوهای غنی از انرژی یا یونیزه ساطع می کند. این تشعشع توسط حواس انسان قابل تشخیص نیست.
رادیواکتیویته یک پدیده خود به خودی و تصادفی است که به موجب آن هسته عناصر شیمیایی خاصی مانند اورانیوم ، اشعه‌ی گاما که فرکانس بالایی از تابش الکترومغنایس است، ذرات بتا که شامل الکترون‌ها و پرو پوزیترن‌‌ها می‌باشد، و ذرات آلفا مانند هسته هلیم را از خود ساطع می‌کنند. با انتشار این ذرات و تابش‌ها، هسته‌ی ناپایدار به هسته پایدار تبدیل می‌گردند.
مواد رادیواکتیو، یا به عبارت دقیقتر “مواد تابشی”، موادی هستند که هسته‌های آن‌ها به طور خودبخود تابش انجام می‌دهند. این تابش می‌تواند مفید و حتی ضروری باشد، اما در مواقع دیگر می‌تواند خطرناک باشد. در این مقاله، به معرفی مواد رادیواکتیو و خطرات و کاربردهای آن‌ها خواهیم پرداخت. مفهوم مواد رادیواکتیو:
سه‌شنبه ۲۴ آبان ۱۴۰۱، ساعت ۰۸:۱۹. Published November 15, 2022. چه چیزهایی خاصیت رادیواکتیو دارند؟ مجله علمی ایلیاد – واژه‌ی «پرتو رادیواکتیو» در بین مردم همیشه باعث ایجاد ترس می‌شود. البته جالب است بدانید برخی از مردم تصور می‌کنند قرار گرفتن در معرض پرتوهای رادیواکتیو می‌تواند آن‌ها را مانند هالک تبدیل به اَبَرقهرمان کند.
۱) ذرات آلفا: این ذرات شامل دو پروتون و دو نوترون هستند و سنگین‌ترین ذره تابشی به‌حساب می‌آید. بسیاری از مواد رادیواکتیو (پرتوزا) که به صورت طبیعی رخ می‌دهند ذرات آلفا را گسیل می‌کنند، مثل اورانیوم و توریوم. مثالی که بیشتر مردم با آن آشنا هستند لامپ‌های رادونی در خانه‌های مان است.